«Όλοι μας είμαστε Θεοί εφόσον τρέχουμε. Τι πιο ωραίος τρόπος να «*θέει» κανείς σε αυτήν την ζωή, κινούμενος με το ποδήλατο σε αγώνες!»
Παναγιώτης Ζαχαρίου
*Η λέξη Θεός, προέρχεται από το «θέω» που σημαίνει τρέχω.
Ο Παναγιώτης είναι η ενσάρκωση του «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Εξαιρετικός αθλητής, φιλόσοφος, συγγραφέας, ζωγράφος, μα πάνω από όλα ένας παθιασμένος άνθρωπος. Πραγματικά πιστεύω ότι δε μπορεί να κάνει κάτι… «λίγο».
Στους αγώνες ποδηλασίας, όπου και τον γνώρισα, από την αρχή μέχρι και το τέλος του αγώνα έτρεχε με αμείωτη ένταση. Αν έπεφτε, σηκωνόταν σαν να μην έγινε τίποτα και συνέχιζε να τρέχει. Αν γλιστρούσε και δε μπορούσε να κάνει πετάλι, σήκωνε το ποδήλατο του και έτρεχε.
Στο βλέμμα του υπάρχει μια αποφασιστικότητα και ένα πείσμα που αν το παρατηρήσεις, πηγάζει από τη ψυχή του.
Είναι τόσο έντονο που δε ξέρω αν το σώμα του κάνει πετάλι ή αν η ψυχή του στη προσπάθεια της να φύγει μπροστά σέρνει το σώμα του!
Φωτογραφία / κείμενο: Μάνθος Τζωρμπατζάκης