Ζούμε στους ρυθμούς της πόλης. Ακολούθησε μας.

CRETAZINE

© 2012 CRETAZINE,
Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος

Το σύνολο του περιεχομένου του CRETAZINE διατίθεται στους επισκέπτες αυστηρά για προσωπική χρήση.
Απαγορεύεται η χρήση ή επανεκπομπή του, σε οποιοδήποτε μέσο, μετά ή άνευ επεξεργασίας, χωρίς γραπτή άδεια του εκδότη.

Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

  • Πόπη Γκερούση, μια νέα συγγραφέας γεννιέταιΠόπη Γκερούση, μια νέα συγγραφέας γεννιέται
240x360 GR

Πόπη Γκερούση

Μια νέα συγγραφέας γεννιέται. Με το πρώτο της μυθιστόρημα «Νότια της Νύχτας» μας ταξίδεψε με λυρική διάθεση, και τώρα έρχεται το δεύτερο, το «Ψυχή σαν Θάλασσα» στο οποίο πρωταγωνιστεί όπως λέει η ίδια «το άλκιμο πάθος για ό,τι κάνει καλύτερο τον άνθρωπο, ό,τι τον συμφιλιώνει με τον εαυτό του, ό,τι τον εξαγνίζει και τον λυτρώνει». Πριν καν το πάρουμε στα χέρια μας, θέλαμε να αφουγκραστούμε την ίδια και τις σκέψεις της για το έργο της. 

Το «Ψυχή σαν Θάλασσα» είναι το δεύτερο μυθιστόρημα σου. Πες μας λίγα πράγματα για την υπόθεση, και για αυτά που ήθελες να μιλήσεις μέσα από το βιβλίο σου. 

Η υπόθεση ξεκινάει μαζί με το συναίσθημα, το συναίσθημα εξελίσσει την υπόθεση πιστεύω και αντίστροφα η υπόθεση το συναίσθημα. Στο «Ψυχή σαν Θάλασσα» επιθυμούσα διακαώς ν’ αναλύονται σκέψεις, φόβοι και όνειρα που μας απασχολούν όλους. Γι’ αυτά ήθελα να «μιλήσω», όλα τα μικρά και τα μεγάλα που κάνουν έναν άνθρωπο να πιστεύει ότι κάτι εισπράττει κι αυτός από το τσουκάλι της ζωής... ότι κάτι γεύεται. Μέσα από την πορεία της ζωής της ηρωίδας μου, μέσα από το προσωπικό της καλειδοσκόπιο στιγμών επιθυμούσα να διαφαίνεται η ελπίδα ότι ο άνθρωπος γίνεται καλύτερος μόνο όταν ακολουθεί το όραμα του, όποιο κι αν είναι αυτό.

Πώς γεννιέται στο κεφάλι ενός έμπειρου ή επίδοξου συγγραφέα η ιδέα για ένα βιβλίο; Εσένα πώς σου ήρθε η έμπνευση;

Έμπειρη δεν είμαι σίγουρα απλά μπορώ να πω την αλήθεια μου σχετικά με την συγκεκριμένη έμπνευση που «έδωσε» αυτό το μυθιστόρημα. Δεν ήταν άλλη από ανάγκη για επικοινωνία μ’ αυτόν τον τρόπο, για μετάδοση σκέψεων και μηνυμάτων… για ν’ αγγιχτούν κάποιες ψυχές διαβάζοντας το. Όταν οι ήρωες και το μήνυμα που θέλεις να περάσεις εμφανίζονται μπροστά σου σιγά - σιγά η ιστορία παίρνει τον δρόμο της. Επιπλέον σαν φόντο κάποια μαγικά στοιχεία και σύμβολα της ζωής λειτουργούν ως πηγές έμπνευσης και σε πάνε μακριά, εκεί που θα ήθελες να πας.

Τι είναι για σένα το γράψιμο; 

Ανάγκη και λύτρωση. Ψυχανάλυση και παρέα. Αν μπορούσα να ελέγχω τις σκέψεις μου δεν θα έγραφα… αλλά αυτή η ελευθερία να μην μπορείς να το ελέγχεις δεν συγκρίνεται με πολλά.

Ήθελα να μιλήσω για όλα τα μικρά και τα μεγάλα που κάνουν έναν άνθρωπο να πιστεύει ότι κάτι εισπράττει κι αυτός από το τσουκάλι της ζωής... ότι κάτι γεύεται

Ποιους συγγραφείς, σύγχρονους και μη, έχεις διαβάσει μέχρι την τελευταία τους αράδα.

Τους κλασσικούς από τα παλιά, Έλληνες και μη. Πολλές οι αδυναμίες. Και από σύγχρονους προσπαθώ να τους παρακολουθώ.  Ενδεικτικά Καζαντζάκης, Βενέζης, Ελύτης, Ρίτσος, Στέλλα Βλαχογιάννη, Μαργαρίτα Καραπάνου, Ιωάννα Καρυστιάνη, Εύα Ομηρόλη, Ευγενία Φακίνου, Ζυράννα Ζατέλη, Μάρω Βαμβουνάκη και πολλοί άλλοι. Από ξένους Θερβάντες, Ντίκενς, Φλωμπέρ, αδελφές Μπροντέ, Ζοζέ Σαραμαγκού, Λουίς Σεπούλβεδα, Μαρκ Αουγκέ, Αντρέ Μπρινγκ, Τζον Μπανβιλ, Μαρκές, Τουέιν, Κούντερα, Νερούδα, Πόε, Λουί Φερντινάν Σελίν αλλά και Σαίξπηρ. Μου αρέσουν ιδιαίτερα όλοι όσοι μπορούν να γράφουν μαγικά.

Μετάφερε μας σε μια «μαγική» στιγμή μέσα στο βιβλίο σου, μια σκηνή που σε άγγιξε όταν την έγγραφες. 

Ωραία ερώτηση. Μαγικές ήταν οι στιγμές που ένιωθα ακριβώς όπως η ηρωίδα μου σε βαθμό πόνου και μεγάλης ανατριχίλας. Αν κάποιος μου έλεγε τότε «μα δεν γίνεται αυτό» θ’ απαντούσα πολύ απλά «γίνεται, ήμουν εκεί!». Αυτό, έτσι όπως βγήκε, ήταν για μένα πολύ μαγικό. Και μια σκηνή συγκινητική που μου έρχεται αυτή τη στιγμή στο μυαλό ήταν όταν η Φωτεινή αναρωτιέται για τον πορτοκαλί πλανήτη και το αν έχει χώρα η αγάπη . . . 

Ποια θα ήταν η μεγαλύτερη δικαίωση σου ως νέα συγγραφέας, τι θα σου έδινε τη μεγαλύτερη χαρά; 

Η ανταπόκριση του κόσμου και η στιγμή που θ’ ακούσω (το ελπίζω) ότι κάποιες φράσεις από το μυθιστόρημα μου βοήθησαν ψυχικά και ψυχολογικά έναν συνάνθρωπο μου.

Πώς βρίσκεις την πολιτιστική δραστηριότητα το Ηράκλειο τα τελευταία χρόνια; Τι σου «λείπει» και τι σε ενθουσιάζει;

Τα τελευταία χρόνια πιστεύω βιώνουμε μια πιο έντονη πολιτιστική δραστηριότητα, κάποτε δεν είχαμε και πολλές επιλογές και τώρα είναι φορές που δεν τα προλαβαίνουμε και όλα όσα θέλουμε να παρακολουθήσουμε. Αυτό που μου λείπει είναι αυτό που μ’ ενθουσιάζει κιόλας και δεν είναι άλλο από την ιδιωτική πρωτοβουλία και την ομαδική δουλειά. Πιστεύω πολύ στις καλλιτεχνικές ομάδες, λειτουργούν πρώτιστα με μεράκι και αφοσίωση και θα μπορούσε εκεί να υπάρξει μεγαλύτερη ανάπτυξη (η κρίση ευνοεί) με περισσότερο παράτολμες ενέργειες, εναλλακτικές και με όσο το δυνατόν χαμηλότερο κόστος.

Αν ήσουν δήμαρχος για μια μέρα, τι θα άλλαζες στην πόλη;

Την αγένεια.

Ποιο είναι το πιο αγαπημένο μέρος σου το νησί, το οποίο ενδεχομένως σου χαρίζει έμπνευση. 

Τα νότια παράλια αλλά και κάποια χωριά με εμπνέουν όσο τίποτα άλλο πάνω σ’ αυτό το υπέροχο νησί.

Σε τριβελίζει ήδη κάποια ιδέα για το επόμενο συγγραφικό σου εγχείρημα ή είναι ακόμα πολύ νωρίς;

Είναι σίγουρα νωρίς για να μιλήσω όμως έχω ήδη ξεκινήσει να γράφω το τρίτο μου μυθιστόρημα.

 

*Το «Ψυχή σαν Θάλασσα» κυκλοφορεί από την Άνεμος Εκδοτική. Η επίσημη παρουσίαση του θα γίνει στις 26 Νοεμβρίου στο Ηράκλειο.