Κάποιοι τυχεροί από εμάς θυμόμαστε το Ελαφονήσι (πριν αρκετά χρόνια) ως ένα παρθένο, δυσπρόσιτο μέρος: απέραντες αμμοθίνες, κρυσταλλένια τυρκουάζ νερά – σαν αυτά που βλέπουμε στις εξωτικές καρτ-ποστάλ και ξεροσταλιάζουμε – κοχύλια και ροζ πινελιές στην κατάλευκη άμμο κι ένας ρηχός θαλάσσιος «διάδρομος» που οδηγούσε απέναντι στο νησάκι. Με λίγα λόγια και χωρίς υπερβολές, ένας μικρός απομονωμένος παράδεισος.
Δυστυχώς αυτή η εικόνα ανήκει στο παρελθόν. Κι όσο κι αν το νησάκι βρίσκεται ακόμα στη θέση του, τα κρυσταλλένια τυρκουάζ νερά επίσης, καθώς και ο ρηχός διάδρομος, το τοπίο έχει αλλάξει δραστικά: αλλεπάλληλες σειρές από ξαπλώστρες, «πατημένη» άμμος, χιλιάδες τουρίστες και λίγες περιφραγμένες αμμοθίνες σαν υπαίθρια μουσειακά εκθέματα.
Τα καλά νέα είναι ότι αν δεν είχες δει το Ελαφονήσι πριν την επέλαση των… βαρβάρων και πάλι παραδεισένιο θα σου φανεί το τοπίο. Επιπλέον αν δεν σε ενδιαφέρει απλώς να πιάσεις την πρώτη ξαπλώστρα που θα βρεις μπροστά σου και πάρεις τα ποδαράκια σου, θα μπορέσεις να βρεις μια ήσυχη αμμουδένια γωνιά στο νησάκι απέναντι. Περπατώντας κι άλλο, θα βρεις αμμοθίνες και κρινάκια της άμμου, ροζ μπαλώματα στην άμμο κι όλα αυτά για τα οποία λογικά ήρθες ως εδώ.
Κάνοντας λοιπόν την υπόθεση εργασίας ότι σου αρέσει να «παίρνεις τα ποδαράκια σου», εφοδιάσου με νερό και σνακ, βρες το μονοπάτι Ε4 και ξεκίνα για μια από τις ομορφότερες παραθαλάσσιες διαδρομές του ευρωπαϊκού μονοπατιού.
Όσο αφήνεις πίσω σου το Ελαφονήσι, η βοή από τους τουρίστες χάνεται, το εξωτικό τοπίο όμως μένει: μικρά έρημα κολπάκια αποκαλύπτονται συνεχώς και σε βάζουν σε πειρασμό
Ανατολικά της παραλίας του Ελαφονησίου, στην «γειτονιά» των τροχόσπιτων (!) θα εντοπίσεις το όχι-και-τόσο-ευδιάκριτο μονοπάτι. Υπάρχουν τα σχετικά σήματα κατά διαστήματα, υπάρχει και βοηθητική σηματοδότηση με σωρούς από πέτρες τοποθετημένες σε καίρια σημεία για να σου δείχνουν τον δρόμο. Ούτως ή άλλως περπατάς παράλληλα στην ακτογραμμή. Όσο αφήνεις πίσω σου το Ελαφονήσι, η βοή από τους τουρίστες χάνεται, το εξωτικό τοπίο όμως μένει. Μικρά έρημα κολπάκια με νερά σε όλες τις αποχρώσεις του γαλαζοπράσινου αποκαλύπτονται συνεχώς και σε βάζουν στον πειρασμό να βουτήξεις σε καθένα από αυτά. Συνεχίζεις να περπατάς ανάμεσα από τους βράχους και τους πράσινους θάμνους, ενώ ο αέρας μοσχοβολάει βότανα.
Σύντομα θα συναντήσεις και τους πρώτους κέδρους και τους αμμόλοφους που σε καλωσορίζουν σε ένα σπάνιο οικοσύστημα, αυτό του Κεδρόδασους. Εδώ δεν υπάρχει «πολιτισμός»: ούτε καντίνες, ούτε ξαπλώστρες. Υπάρχουν υπεραιωνόβιοι κέδροι, αμμοθίνες, κολπάκια με κρυσταλλένια νερά, ζέστη και, φυσικά, κατασκηνωτές. Απόλαυσε την παρθένα ομορφιά, αναζήτησε σκιά κάτω από κάποιον αρχαίο κέδρο κι έπειτα πάρε το μονοπάτι προς τα πίσω, κατά προτίμηση την ώρα του ηλιοβασιλέματος, ένα από τα ομορφότερα στο νησί, όταν το τοπίο λούζεται στα πορτοκαλοκόκκινα και το Ελαφονήσι επιστρέφει στην ηρεμία του.