Οι αίθουσες που πλέον φιλοξενούν τις 65 εικόνες που δώρισε στο μουσείο ο συλλέκτης κ. Ζαχαρίας Πορταλάκης έπρεπε να ανακατασκευαστούν, έργο που ανέλαβαν οι αρχιτέκτονες Γιώργος Παρμενίδης, Christine Longuepee και Ιφιγένεια Μάρη. Το αποτέλεσμα είναι σίγουρα πρωτοποριακό και εντυπωσιακό: μια σκοτεινή αίθουσα όπου οι «αυτόφωτες» εικόνες επιπλέουν θαρρείς σε ένα κατάμαυρο φόντο, δημιουργώντας μυστηριακή ατμόσφαιρα, και προκαλώντας δέος στον επισκέπτη. Αξίζει να σημειωθεί ότι για τις ανάγκες αυτού του εφέ χρειάστηκε να σχεδιαστεί και να κατασκευαστεί ειδικά για την περίσταση μια νέα σειρά προβολέων από μια ιταλική εταιρεία.
Εικόνες της περίφημης κρητικής σχολής συνυπάρχουν με εικόνες από τα Επτάνησα, από τις Κυκλάδες και την ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά ακόμα και από τα Βαλκάνια και τη Ρωσία. Η Δύση συναντά την Ανατολή, η μεταβυζαντινή τέχνη τις επιρροές της Αναγέννησης, η κρητική τέχνη τη ματιά των αγιογράφων της Ρωσίας. Ξεχωριστή θέση μέσα στην έκθεση έχει ένα σπάνιο ενυπόγραφο έργο του Ζαχαρία Καστροφύλακα (αδελφού του Γεώργιου Καστροφύλακα, εικόνες του οποίου υπάρχουν στον «μικρό» Άγιο Μηνά). Πρόκειται για ένα μικρό τρίπτυχο που απεικονίζει θέματα που σχετίζονται με την Παναγία (Ζωοδόχος Πηγή, Ευαγγελισμός, Εισόδια). Εκτός από την εκπληκτική δεξιοτεχνία του καλλιτέχνη στην μικρογραφική τέχνη, το έργο έχει υψηλή καλλιτεχνική αξία καθώς συνδυάζει τις τάσεις της ζωγραφικής φορητών εικόνων στην Κρήτη του 18ου αι., με δυτικά στοιχεία αλλά και διακοσμητικά θέματα ανατολίτικου χαρακτήρα, όπως σημειώνει η αρχαιολόγος και ιστορικός βυζαντινής τέχνης Χρυσαυγή Κούτσικου που επιμελήθηκε την έκθεση.
Η υπερβατική, μυσταγωγική εμπειρία της επίσκεψης στην έκθεση συμπληρώνεται από την περιοδική έκθεση με τίτλο «Θεότητα (α)συνέχεια» που φιλοξενείται στη γειτονική αίθουσα και περιλαμβάνει σημαντικά έργα της σύγχρονης ελληνικής τέχνης (της περιόδου 1950-1990) τα οποία εκτίθενται για πρώτη φορά στην Κρήτη. Κι εδώ πάλι το θέμα (ή έστω η αφορμή) είναι θρησκευτικό. Ένα μνημειακών διαστάσεων έργο του «όψιμου» Παρθένη με θέμα τον «Ευαγγελισμό» εκτίθεται δίπλα στα έργα του μαθητή του, Τσαρούχη, με τον Δαβίδ και τον Άγιο Σεβαστιανό σε μια απεικόνιση που κινείται μεταξύ «πραγματικότητας και αλληγορίας».
Στην άλλη γωνιά της αίθουσας, ο Θεόδωρος Στάμος και τα «Ατέρμονα Πεδία» του συνομιλεί με τον Χρήστο Καπράλο και την δική του, συγκλονιστική, γλυπτή εκδοχή της Πιετά. Και αν με μια πρώτη ματιά δεν αντιλαμβάνεσαι τη «θρησκευτικότητα» και πνευματικότητα των έργων το εξαιρετικά κατατοπιστικό πολύπτυχο έντυπο που συνοδεύει την έκθεση με κείμενα της ιστορικού τέχνης και επιμελήτριας του ΙΜΚ Ντενίζ-Χλόης Αλεβίζου θα σε καθοδηγήσει στο να αντιληφθείς πώς αφηγούνται οι καλλιτέχνες την δική τους θρησκευτική εμπειρία.
Σύντομα, το Ιστορικό Μουσείο θα ανακοινώσει σειρά διαλέξεων που θα πλαισιώσουν τις εκθέσεις αλλά και ξεναγήσεις τις οποίες, εννοείται, δεν πρέπει να χάσετε! Η μίνι ξενάγηση από την Ντενίζ-Χλόη Αλεβίζου που εμείς είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε, πριν τα επίσημα εγκαίνια, ήταν άκρως απολαυστική και φώτισε πτυχές τόσο της θρησκευτικής τέχνης, όσο και της σύγχρονης, που δεν είναι εμφανείς στο αμύητο μάτι.