Καλωσήρθες στο Νησί!
To Νησί, είναι η Κρήτη. Μια μικρή «ήπειρος» μέσα στη θάλασσα. Ή όπως λέει ο Καζαντζάκης στον Καπετάν Μιχάλη: «Δεν ήταν νησί, ήταν θεριό που κείτουνταν στη θάλασσα». Βυζαντινοί, Άραβες, Σαρακηνοί, Ενετοί, Τούρκοι. Όλοι θέλησαν να κατακτήσουν αυτό το «θεριό», το λάβωσαν και έχτισαν κάστρα, έχυσαν το αίμα του κι άφησαν πίσω τους κρήνες και μνημεία. Ο γίγαντας Τάλως το δρασκελίζει, και το θεριό πλέει ανάμεσα σε δυο πελάγη με κατάρτι το Ιδαίον άντρο και καπετάνιο τον Δία στην κορφή του Γιούχτα. Η Κρήτη, ζωντανός οργανισμός με πέντε αισθήσεις: Οσφραίνεται θυμάρι κι έρωντα*, γεύεται πίτα σφακιανή με ρακή, αντικρυστό αρνί και άγριο σταμναγκάθι, ακούει την πρωτόγονη φωνή του Ξυλούρη, βλέπει τραχιές βουνοκορφές και μπλε πελάγη, αγγίζει τα κέρατα του Μίνωα στην Κνωσό.
Η Κρήτη του σήμερα, ισορροπιστής στις αντιθέσεις της: τον κοσμοπολίτικο βορρά και τον παρθένο νότο, τα πολυτελή αχανή resorts και τους γραφικούς αγροτουριστικούς ξενώνες, τις μοντέρνες τάσεις και τις επιταγές της παράδοσης.
Όσοι επισκέπτονται το νησί, έρχονται και ξανάρχονται κι ενίοτε το επιλέγουν για να ζήσουν εδώ για πάντα κι ο λόγος είναι απλός: η Κρήτη τα έχει όλα, και είναι για όλους. Είναι για τον φανατικό της πεντάστερης πολυτέλειας, αλλά και για τον λιτό backpacker που αναζητά την αυθεντική απομόνωση. Έχει ιστορία, πολιτισμό, φύση, πολυμορφία.
Από το αειθαλλές Μεγάλο Κάστρο ως τα αρχοντικά Χανιά, κι από τον ήχο των «κουρτάλων» στο ομώνυμο φαράγγι, μέχρι την περήφανη μοναξιά των ανεμόμυλων στο οροπέδιο Λασιθίου, η Κρήτη είναι μία, αλλά τα πρόσωπα της χίλια. Το σίγουρο είναι ότι εδώ δεν θα βαρεθείς. Μόνος εχθρός σου είναι ο χρόνος, γιατί για να την κατακτήσεις μπορεί να χρειαστείς ακόμα και χρόνια. Είπαμε, η Κρήτη είναι μια μικρή «ήπειρος».
