Φωτογραφίες - λέξεις: Μαρία Χατζηκωνσταντίνου
Άφιξη στο Νησί: 12:15. Το Ντινάκι, το ζωντανό μου, ένας 50άρης σταθερός φακός και μια φίλη με διαφορά φάσης φτάνουμε στο Νησί.
«κορίτσια αν είναι να μείνετε, όχι χαρτιά και μωρομάντιλα»
(τι ωραία κάποιος νοιάζεται γι’ αυτό το νησί, σκέφτηκα)
Τιρκουάζ και λευκό. Εθιστική εικόνα.
Στις 6:00 το φέρι φεύγει και παίρνει μαζί του το τελευταίο τσούρμο κόσμου…
Και εδώ είμαστε! Στον παράδεισο. Και κάθε παράδεισος έχει και έναν μικρό θεούλη.
Σε αυτό εδώ το νησί θεούλης είναι ο… Μουγγρής.
Χρόνια ξεβρασμένος σ’ αυτά τα νερά.
ήρθε - αγκάλιασε την άμμο
και αφομοιώθηκε.
«Μουγγρί: είδος χελιού που έχει δόντια»
- Χέλι;
- Βέβαια.
Τα δόντια όμως δε τα είδα ποτέ.
