Ζούμε για να εξερευνούμε την Κρήτη. Έλα μαζί μας.

CRETAZINE

© 2012 CRETAZINE,
Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος

Το σύνολο του περιεχομένου του CRETAZINE διατίθεται στους επισκέπτες αυστηρά για προσωπική χρήση.
Απαγορεύεται η χρήση ή επανεκπομπή του, σε οποιοδήποτε μέσο, μετά ή άνευ επεξεργασίας, χωρίς γραπτή άδεια του εκδότη.

Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

  • © Cretazine
  • O Κόφινας όπως φαίνεται από τα δυτικάO Κόφινας όπως φαίνεται από τα δυτικά© Cretazine
  • Το ξερολιθικό εκκλησάκι του Τιμίου ΣταυρούΤο ξερολιθικό εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού© Cretazine
  • © Cretazine
  • Η ανάβαση είναι αρκετά απότομη αλλά σύντομηΗ ανάβαση είναι αρκετά απότομη αλλά σύντομη© Cretazine
  • © Cretazine
  • Χαμηλά κάτω διακρίνεται η Μονή ΚουδουμάΧαμηλά κάτω διακρίνεται η Μονή Κουδουμά© Cretazine
  • Ο ναός της Μονής Τριών Ιεραρχών στο ΛουσούδιΟ ναός της Μονής Τριών Ιεραρχών στο Λουσούδι© Cretazine
  • Ναός και Κόφινας σε πλήρη αρμονίαΝαός και Κόφινας σε πλήρη αρμονία© Cretazine
  • Το βασίλειο της πέτραςΤο βασίλειο της πέτρας© Cretazine
  • Η διαδρομή από τις Στέρνες χαρίζει ωραία θέαΗ διαδρομή από τις Στέρνες χαρίζει ωραία θέα© Cretazine
  • Με λίγη τύχη θα δεις από κοντά τα όρνια των ΑστερουσίωνΜε λίγη τύχη θα δεις από κοντά τα όρνια των Αστερουσίων© Cretazine
  • © Cretazine

Στην κορυφή του Κόφινα, σαν μικροί θεοί

Ανάβαση στην ιερή κορυφή των Αστερουσίων και λίγη ακόμα εξερεύνηση στον άγονο, αλλά αγαπημένο Νότο, με θέα στο Λιβυκό πέλαγος

Cretazine Tips

  • Για να φτάσουμε στον Κόφινα ακολουθήσαμε τον χωματόδρομο που ξεκινάει από τις Στέρνες προς τη Μονή Κουδουμά. Φτάνοντας στο πλάτωμα, δεν συνεχίσαμε προς τη μονή αλλά στρίψαμε δεξιά προς τον Κόφινα. Η διαδρομή έχει κάποια δύσκολα σημεία λόγω διαβρώσεων του νερού οπότε καλύτερα φροντίστε να μετακινηθείτε με 4x4
  • Ο Κόφινας είναι η ψηλότερη κορυφή της οροσειράς των Αστερουσίων με υψόμετρο 1231 μ. Οι ανασκαφές που έγιναν στην κορυφή το 1960 και το 1990 έφεραν στο φως πολλά πήλινα ειδώλια ζώων,.
  • Το μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή του Κόφινα είναι σύντομο (περίπου 20’) αλλά αρκετά απότομο και σε μερικά σημεία θέλει πολλή προσοχή γιατί ο γκρεμός χάσκει από κάτω. Σίγουρα φορέστε κατάλληλα παπούτσια, αλλά μην χάνετε την ελπίδα σας, ακόμα και ηλικιωμένοι ανεβαίνουν εδώ στη γιορτή του Τιμίου Σταυρού!
  • Οι "μηλίτσες" του Κόφινα δεν είναι βέβαια μηλίτσες, αλλά δεντράκια του είδους Sorbus cretica που κάνουν μικρούς στρογγυλούς κόκκινους καρπούς. Οι πιστοί τους συλλέγουν την παραμονή του Τιμίου Σταυρού, τα αφήνουν όλο το βράδυ στο νερό και την επομένη μεταφέρονται στην εκκλησία της κορυφής όπου αγιάζονται και μοιράζονται ως αντίδωρα!
  • Περισσότερες πληροφορίες για την ανασκαφή στο Λουσούδι και το έργο του Φιλάγρη μπορείτε να βρείτε εδώ

 

από την κατηγορία  Διαδρομές
//  Γράφτηκε από τη Σίσσυ Παπαδογιάννη

 

 

Την αίσθηση του να αντικρίζεις το Λιβυκό πέλαγος από ψηλά και το βλέμμα να φτάνει από τις Τρεις Εκκλησιές μέχρι τους Καλούς Λιμένες δεν μπορείς να τη συγκρίνεις με κάτι άλλο, σχεδόν δεν μπορείς ούτε να την περιγράψεις. Η γραμμή του ορίζοντα χάνεται κάπου στο βάθος κι εσύ νιώθεις ότι βρίσκεσαι πιο ψηλά από τον κόσμο (κι ας είσαι στα 1231μ. υψόμετρο), ενώ στα αυτιά σου φτάνει ο μακρινός ήχος της θάλασσας που γλείφει τα παράλια του Άη Γιάννη και της Μονής Κουδουμά που διακρίνεται ξεκάθαρα εκεί χαμηλά. Ενστικτωδώς θα θες να ανοίξεις φτερούγες (σαν άλλος Δαίδαλος) και να πετάξεις πάνω από το αραιό πευκόδασος και την πέτρινη αγριάδα, από ζήλια για τα αρπακτικά πουλιά που πετάνε γύρω, πάνω και κάτω από σένα.   

 0003 IMG 1449

Δεν  ξέρουμε αν ο Δαίδαλος αυτοπροσώπως έφτασε ως εδώ, οι Μινωίτες όμως όχι μόνο πέρασαν αλλά ίδρυσαν και το ψηλότερο ίσως ιερό κορυφής στην Κρήτη, έναν ιερό χώρο που λειτούργησε μέχρι τις αρχές του 7ου αιώνα, για να επανέλθει στους υστεροελληνιστικούς χρόνους. Στη συνέχεια ήρθε ο χριστιανισμός και μαζί το πέτρινο ξερολιθικό εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού. Εδώ γίνεται κάθε χρόνο μεγάλο πανηγύρι στις 14 Σεπτέμβρη και επιβιώνει, στην αυθεντικότερη ίσως μορφή της, η πανάρχαια συνήθεια της δεντρολατρείας, με τους καρπούς από τις τρεις ιερές «μηλίτσες» που βρίσκονται στις βόρειες πλαγιές του βουνού να κόβονται, να ευλογούνται και να μοιράζονται στους πιστούς σαν αντίδωρο.

Το σίγουρο είναι ότι το βουνό αποπνέει κάτι το θεϊκό, κάτι το υπερβατικό  - κι εσύ θα νιώσεις σαν μικρός θεός στον πέτρινο θρόνο σου πάνω από τον κόσμο, έτσι καθώς θα βλέπεις το γαλάζιο Λιβυκό να γίνεται ένα με την ακτογραμμή του νότου. Επιστροφή στα γήινα, κατάβαση στο μονοπάτι που δεν είναι… κυριολεκτικά μονοπάτι, αλλά λαξευτά απότομα σκαλιά στον γκρίζο βράχο, και παίρνεις τον χωματόδρομο που οδηγεί στα Καπετανιανά

Το αρχαίο μοναστήρι των Τριών Ιεραρχών στο Λουσούδι

Η θέα συνεχίζει να σε στοιχειώνει και πάλι βρίσκεσαι στο γνώριμο, άγονο τοπίο των Αστερουσίων με τα πανταχού παρόντα κατσίκια να σου επιβεβαιώνουν ότι (κι όμως) υπάρχει ζωή εδώ. 

Στη θέση Λουσούδι, δεν υπήρξε απλώς ζωή κάποτε, αλλά και ένα σημαντικό κέντρο γραμμάτων και παιδείας που, με λίγη ίσως υπερβολή, κάποιοι το παρομοιάζουν ως το «πρώτο ελληνικό πανεπιστήμιο». Είναι το ερειπωμένο μοναστήρι των Τριών Ιεραρχών που ανασκάφηκε πριν λίγα χρόνια. Το ίδρυσε τον 14ο αιώνα ένας λόγιος μοναχός, ο Ιωσήφ Φιλάγρης, που βρήκε καταφύγιο σε αυτή την έρημη γωνιά της κρητικής γης για να διδάξει στους μαθητές του ελληνική φιλολογία, πατέρες της εκκλησίας, μαθηματικά και κυρίως να δημιουργήσει ένα βιβλιογραφικό εργαστήριο στο οποίο αντέγραφε κώδικες, χειρόγραφα, περγαμηνές, πατερικά κείμενα και αρχαίους συγγραφείς με ιδιαίτερη προτίμηση στον Αριστοτέλη. Στην ανασκαφή βλέπεις να σχηματίζονται οι κατόψεις των κελιών, της τράπεζας, του αρχονταρικίου και βέβαια αυτού του μοναδικού scriptorium. Εκεί στέκει αιώνες ολόκληρους και ο μικρός πετρόχτιστος ναός με την καμάρα του να ακολουθεί νοητά την καμπύλη του Κόφινα στο βάθος.

Έτσι, ναός και Κόφινας, λουσμένοι στο ζεστό φως του Νότου, μοιάζουν ο ένας ως φυσική συνέχεια του άλλου…