Κάπου στην αρχή της Ελούντας στρίβεις για να περάσεις το στενό δρομάκι που ενώνει το χωριό με την βραχονησίδα Κολοκύθα. Θα δεις τη λιμνοθάλασσα, τις αλυκές, κι όταν είσαι πια στο νησάκι θα ακολουθήσεις τον χωματόδρομο μέχρι να το διασχίσεις προς την πίσω μεριά (ένας είναι ο δρόμος, δεν θα χαθείς). Εκεί λοιπόν στα ανατολικά, υπάρχουν δύο παραλίες, με ανοιχτόχρωμη άμμο και νερά, που θα ήταν απλώς παραδεισένιες αν δεν «έδεναν» εδώ τα καραβάκια που κάνουν σούρτα-φέρτα από τον Άγιο Νικόλαο προς τη Σπιναλόγκα. Αν αγνοήσεις αυτή την τουριστική καφρίλα και περιμένεις να φύγουν οι «βάρβαροι», το μόνο που θα διαταράξει την ηρεμία σου είναι η μυρωδιά της μπριζόλας που έμεινε να πλανάται στον αέρα και σου ανοίγει την όρεξη. Στον μικρό κόλπο πιο βόρεια υπάρχει και περιφραγμένος αρχαιολογικός χώρος. Κολυμπάς δίπλα στα αρχαία, κυριολεκτικά!
Προτίμησε να πας νωρίς το πρωί, ή το απόγευμα