«Η ομάδα «ουκ νουκ» είναι μια ανοιχτή σύμπραξη ατόμων που ασχολούνται με όλο το φάσμα των απαιτήσεων της θεατρικής πράξης: ηθοποιών, σκηνοθετών, δραματολόγων, φωτιστών, σκηνογράφων, ενδυματολόγων, υπεύθυνων παραγωγής κλπ. Καταρχήν κοινό τόπο τους αποτέλεσαν οι σπουδές τους στο Τμήμα Θεάτρου και το Τμήμα Εικαστικών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ.» Αυτά μας πληροφορεί η ιστοσελίδα της ομάδας η οποία επέλεξε να φέρει τη νέα παράσταση της, την «Εξορία» του Παύλου Μάτεσι σε μια «γενναιόδωρη» περιοδεία στην Κρήτη. Κι έτσι όπως είναι αποδεκατισμένο πολιτιστικά το φετινό καλοκαίρι και οι ακυρώσεις έρχονται βροχή, υποδεχόμαστε με χαρά την εναλλακτική αυτή θεατρική πρόταση και είπαμε να μάθουμε περισσότερα για το ποια είναι αυτή η ομάδα νέων καλλιτεχνών με το περίεργο όνομα, και τι θα παρουσιάσει σε λίγες μέρες σε όλο το νησί, από τη Σητεία ως την Κίσαμο…
Τι σημαίνει Ουκ Νουκ;
Παρατίθεται απλώς το απόσπασμα απ’ όπου αλιεύτηκε χωρίς να αποκαλυφθεί η πηγή: «”Ουκ νουκ” δε σημαίνει τίποτα. Ωστόσο άτομα που ασχολήθηκαν με τη μαγεία, λένε ότι κάτι τέτοιες λέξεις δεν είναι άνευ νοήματος, αλλά απλώς άγνωστες, και συλλαμβάνονται δια του υποσυνειδήτου». Ας πούμε λοιπόν ότι αυτό το όνομα αντιπροσωπεύει την επιθυμία μας, να μη γίνονται οι προτάσεις μας από σκηνής κατανοητές εγκεφαλικά, αλλά αντιληπτές εμπειρικά. Επίσης λειτουργεί σαν υπενθύμιση προς εμάς να μην παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά τους εαυτούς μας μέσα σ’ αυτό που κάνουμε, αλλά αυτό καθαυτό ως πράξη.
Αυτοπροσδιορίζεστε ως μια «ανοιχτή σύμπραξη ατόμων που ασχολούνται με όλο το φάσμα των απαιτήσεων της θεατρικής πράξης...» Τι σημαίνει αυτό για τον τρόπο που λειτουργεί η ομάδα σας;
Σημαίνει ότι προσπαθούμε να λειτουργούμε μέσα σ’ ένα πλαίσιο συνδιαμόρφωσης και ισοτιμίας, τόσο σε επίπεδο λήψης αποφάσεων, όσο και σε επίπεδο ανάληψης ευθυνών. Ο καθένας στον τομέα που του αναλογεί (σκηνοθέτης, ηθοποιός, δραματολόγος, φωτιστής, σκηνογράφος, οργάνωση παραγωγής κλπ.) διατηρεί το διακριτό του ρόλο, ωστόσο η διαδικασία είναι ανοιχτή στο να ενσωματώνει τις πολλαπλότητές της οπτικής που προκύπτουν. Έτσι η παράσταση προκύπτει ως ένα ενιαίο σύνολο που υπερβαίνει το άθροισμα των μερών του.
Η ομάδα αποτελείται από άτομα νεαρής ηλικίας, ο μέσος όρος είναι κάπου στα 25. Σας ενώνει κάποια πιο φρέσκια ματιά, ένα πιο φρέσκο όραμα για το θέατρο και την έκφραση μέσω αυτού;
Αυτό που κυρίως μας ενώνει είναι η πεποίθηση ότι το θέατρο παραμένει μια από τις ελάχιστες ευκαιρίες συνάθροισης σε επίπεδο κοινότητας και όχι ως σύμπτωση στον ίδιο χώρο ατομικοτήτων που δεν αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Ως εξ’ αυτού οφείλει να είναι ψυχαγωγικό τόσο με την έννοια του ενδιαφέροντος, όσο και μ’ αυτή του πνευματικά-κοινωνικά διεγερτικού. Αυτές οι δύο συνιστώσες μας υποχρεώνουν κάθε φορά να επανεξετάζουμε βεβαιότητες και να αναζητούμε τα καταλληλότερα σκηνικά-εκφραστικά μέσα που θα τις πραγματώσουν.
Η περιοδεία σας στην Κρήτη είναι αρκετά μεγάλη, τολμάτε μάλιστα να μην περιοριστείτε μόνο στις μεγάλες πόλεις (Ηράκλειο, Χανιά, Ρέθυμνο), αλλά ετοιμάζετε παραστάσεις και σε πιο μικρές επαρχιακές πόλεις (Κίσαμο, Νεάπολη, Σητεία). Και όλα αυτά σε μια χρονιά που οι περισσότεροι ακυρώνουν παραστάσεις και εκδηλώσεις. Σε τι οφείλεται αυτή η εξωστρέφεια;
Ακριβώς επειδή οι συνθήκες είναι αυτές που είναι, γίνεται περισσότερο ισχυρή η ανάγκη της συνομιλίας.
Πώς και γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο του Μάτεσι το οποίο μιλά για τον εμφύλιο. Βρίσκετε αναλογίες στο σήμερα ή έστω, νιώθετε ότι το συγκεκριμένο θέμα είναι ξανά επίκαιρο;
Όταν γράφτηκε το έργο ο εμφύλιος παρέμενε ακόμα μια πολύ επιδραστική μνήμη στη διαμόρφωση της ελληνικής κοινωνίας. Το σημερινό αίτημα δεν είναι αυτό της σύγκρουσης με τους όρους του ιστορικού παρελθόντος, αλλά το πώς η γνώση του παρελθόντος καθαυτή νομοτελειακά επηρεάζει το παρόν και το μέλλον.
«Ο αγώνας ενάντια στη λήθη, είναι αγώνας ενάντια στην εξουσία». Ξεχνώντας την ιστορία μας είμαστε καταδικασμένοι να την επαναλάβουμε; Τελικά εσείς τι μήνυμα θέλετε να περάσετε μέσα από την παράσταση; Και σε ποιους θέλετε να απευθυνθείτε;
Ξεχνώντας ή αποκοιμίζοντας την ιστορία, απεμπολούμε ένα σημαντικό κομμάτι συλλογικής εμπειρίας, με αποτέλεσμα να ολισθαίνουμε σε αντιμετωπίσεις της πραγματικότητας ακραιφνώς ατομικιστικές, διαβρώνοντας έτσι όλο και περισσότερο την έννοια της κοινότητας, μέχρι που να παρακμάσει σε μια υποχρεωτική έξωθεν επιβαλλόμενη απλή συνύπαρξη. Αυτή – κατά τη γνώμη μας - είναι και η πηγή πολλών από τα δεινά της κοινωνίας μας εδώ και κάποιες δεκαετίες. Απευθυνόμαστε συνεπώς σε όλους, γιατί θεωρούμε πως η αλήθεια (με την έννοια της μη λησμοσύνης) παραμένει κοινό χρέος.
Το τρέιλερ της παράστασης:
Tαυτότητα της παράστασης:
Σκηνοθεσία: Πάνος Δεληνικόπουλος, Μαριλένα Κατρανίδου
Δραματουργική επεξεργασία: Κατερίνα Λιάτσου
Σκηνικά – κοστούμια: Ανθούλα Μπουρνά, Δημήτρης Γρηγορόπουλος
Οργάνωση παραγωγής: Νίκος Μαυράκης
Φωτισμοί: Ελένη Χούμου
Ηθοποιοί: Αλίκη Ατσαλάκη, Έλενα Βισέρη, Ειρήνη Κυριακού, Πέτρος Παπαζήσης, Γιώργος Σοφικίτης
Πρόγραμμα παραστάσεων (Κρήτη, καλοκαίρι 2015):
28 Ιουλίου (21.30): 3ο Δημοτικό Σχολείο Σητείας
29 Ιουλίου (21.00): Παλιό Γυμνάσιο Νεάπολης, Νεάπολη
30 Ιουλίου (21.30): Θέατρο “Ερωφίλη”, Φρούριο Φορτέτζα, Ρέθυμνο
31 Ιουλίου (21.30): Ανοικτό Θέατρο “Πύλη Βηθλεέμ”, Ηράκλειο
1 Αυγούστου (21.30): Θέατρο των Αγρών, Κυπαρίσσι Ηρακλείου
6 Αυγούστου (21.30): Πνευματικό Κέντρο Χανίων
7 Αυγούστου (21.30): Πέτρινο Θέατρο στα Νωπήγεια, Κίσαμος