Το νιώθεις μόλις περάσεις την είσοδο του χωριού. Μια περιρρέουσα μαγική ατμόσφαιρα που σε βάζει αμέσως στο κλίμα. Αμέτρητοι άνθρωποι, κάθε λογής, μετακινούνται από τη μία μουσική σκηνή στην άλλη, διασχίζοντας τα στενάκια του χωριού, για να ακούσουν μουσικές της Κρήτης, της Μεσογείου, της Ανατολής. Μαγικά μουσικά ταξίδια στον χώρο και τον χρόνο, από το μεσαίωνα στο σήμερα, από το Αφγανιστάν στην Τουρκία και πίσω στην Κρήτη. Τα συναισθήματα και οι εμπειρίες εναλλάσσονται: μυσταγωγία στο «Πατητήρι» και στη «Μικρή Πλατεία», χοροί και αυθεντικά γλέντια στον «Χατζινέ», έκσταση στη «Σπηλιάδα» και στον «Κήπο του Λαβύρινθου». Όλους θα τους δεις εδώ, μικρούς, μεγάλους, ντόπιους, ξένους, σε αυτή τη μεγάλη πολυπολιτισμική γιορτή που μας ενώνει και μας προσφέρεται σαν ένα σπάνιο, ανεκτίμητο δώρο από τους διοργανωτές.
Η επιβλητική μορφή του Ross Daly, η αρχοντική φιγούρα της Κέλυς Θωμά, οι - δικαιωματικά πλέον - «πολιτογραφημένοι χουδετσιανοί» Efren Lopez, Zohar Fresco, Ciro Montanari, Peppe Frana (και άλλοι), ο Χρήστος Μπάρμπας, η Σοφία Ευκλείδου, o Π. Σπυρόπουλος, ο Γ. Παπαϊωάννου και τόσοι άλλοι, οι καθιερωμένοι πρωταγωνιστές του Φεστιβάλ που κάθε χρόνο αναζητούμε μέσα στο πρόγραμμα για να δούμε τι καινούργιο θα μας παρουσιάσουν, και ακόμα περισσότεροι παλιοί γνώριμοι αλλά και νεόφερτοι μουσικοί που εναλλάσσονται και προσφέρουν νέα ακούσματα, νέες μουσικές εμπειρίες, νέα «ταξίδια». Και κάπως έτσι, χωρίς να το καταλάβουμε, μετά από 6 χρόνια έχουμε πλέον εξοικειωθεί με ακούσματα και μουσικά όργανα εξωτικά και άγνωστα σε εμάς μέχρι «χτες». Μάθαμε τη λάφτα, το μπεντίρ, το σάζι, το rabab, την tabla, το tanbur, και τη βιέλα ντα ρόδα. Αν αυτό δεν είναι μια τεράστια κληρονομιά, τότε τι είναι;
Η επιτυχία του Houdetsi Festival έγκειται στο ότι απεκδύεται τον ελιτισμό, καταφέρνει να τα παντρέψει όλα, με μόνο κοινό παρονομαστή την ποιότητα. Το καλό κρητικό γλέντι συνυπάρχει με τις πιο «εξωτικές» μουσικές και τους δεξιοτεχνικούς αυτοσχεδιασμούς με ξεχασμένα μουσικά όργανα, και την παρεΐστικη ατμόσφαιρα ορισμένων μουσικών συναντήσεων. Κι έπειτα το φεστιβάλ έχει ήδη καταφέρει να δημιουργήσει τις δικές του παραδόσεις, τα δικά του «έθιμα», τις δικές του σταθερές, όπως το καθιερωμένο πλέον τελικό γλέντι με τον Βασίλη Σταυρακάκη και το Γιώργη Μανωλάκη που εξελίσσεται στην καντάδα στα στενά του χωριού. Κι αν φέτος έληξε άδοξα (με το ατυχές συμβάν που όλοι, μουσικοί και κοινό, θέλουμε να ξεχάσουμε!) κρατάμε μέσα μας την εκστατική ατμόσφαιρα ενός κατάμεστου Κήπου του Λαβύρινθου να τραγουδά με "μια φωνή", να χορεύει αυθόρμητα στο υγρό γρασίδι, να στέλνει κύματα διονυσιασμού στη σκηνή, στους μουσικούς, και αυτοί να ανταποδίδουν, σε ένα μοναδικό και σπάνιο αλισβερίσι.
Νιώθουμε την ανάγκη να πούμε ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους μουσικούς και τους διοργανωτές Houdetsi Festival.
Και του χρόνου λοιπόν (περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία)!