Αν κάπου από τέλη Οκτώβρη μέχρι μέσα Δεκέμβρη βρεθείς στην κρητική ύπαιθρο, θα δεις σε «ανύποπτα» σημεία να βγαίνει ένας «ύποπτος» καπνός. Κάπου εκεί γύρω υπάρχει ένα ρακοκάζανο. Ακολούθησε τον καπνό και πήγαινε, έστω και ακάλεστος. Θα βρεις καλή παρέα, καλό φαγητό και άφθονο αλκοόλ. Με λίγη υπομονή (και καλό συκώτι πάνω από όλα) θα γευτείς και την πρωτόρακη, την πρώτη απόσταξη δηλαδή, με τους πολλούς αλκοολικούς βαθμούς.
Το ρακοκάζανο, δεν είναι μια τυπική διαδικασία. Είναι μια ιεροτελεστία βαθιά ριζωμένη στην κρητική κουλτούρα. Είναι η αφορμή για την παρέα να βρεθεί και να γιορτάσει τη νέα ρακή (καταναλώνοντας την παλιά), σε μια μάζωξη με συλλογική συνεισφορά σε μεζέδες και καλούδια. Ο καθένας φέρνει από κάτι: γλυκά, πατάτες για να γίνουν οφτές, χωριάτικα λουκάνικα, γλυκά, κρασί.Αυτός που καζανεύει είναι ο οικοδεσπότης που φροντίζει για τους καλεσμένους του ενόσω οι άνθρωποι του καζανιού αδειάζουν τα στράφυλα για την απόσταξη και περιμένουν να κάνει την εμφάνιση του το «μαγικό υγρό».
Με λίγη παραπάνω τύχη μπορεί να βρεθείς σε κάποιο “meta” ρακοκάζανο, με DJ και μεθυσμένους καλεσμένους να χορεύουν στις λάσπες στη μέση του αγρού και τα ηχεία να χοροπηδούν από τις δονήσεις πλάι στα πλαστικά βαρέλια
Καθώς η ατμόσφαιρα βαραίνει από μια μεθυστική υγρή μυρωδιά, κάποια λύρα, κάποιο μαντολινάκι κάνει την εμφάνιση του, κάποια μαντινάδα ακούγεται και κάπου εκεί αρχίζει το γλέντι.
Κάποια ρακοκάζανα γίνονται σε υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις εμφιάλωσης, κάποια σε παλιά κτίρια σε μικρά χωριά, κάποια σε απλές, λιτές κατασκευές μέσα στους αγρούς με πατώματα τσιμεντένια και ελάχιστες «ανέσεις». Η ιεροτελεστία παραμένει ίδια. Με λίγη παραπάνω τύχη μπορεί να βρεθείς (ακάλεστος) και σε κάποιο “meta” ρακοκάζανο, με DJ και ηλεκτρονικές μουσικές και μεθυσμένους καλεσμένους να χορεύουν στις λάσπες στη μέση του αγρού και τα ηχεία να χοροπηδούν από τις δονήσεις πλάι στα πλαστικά βαρέλια. Το ζήσαμε πρόσφατα κι ήταν το πιο σουρεαλιστικό πάρτυ που πήγαμε ποτέ ;-)