Σε αυτή την γωνιά των Αστερουσίων, στα ανατολικά της οροσειράς, το τοπίο μοιάζει πιο άγονο και τραχύ από οπουδήποτε αλλού. Ο δρόμος που κατεβαίνει από τον Αχεντριά είναι χωμάτινος, η σκόνη φτιάχνει σύννεφο γύρω από το αυτοκίνητο σου, τα αρπακτικά πουλιά πετάνε ελεύθερα και απειλητικά πάνω από το κεφάλι σου, τα κατσίκια σκαρφαλώνουν στις κακοτράχαλες πλαγιές κι η θέα στο Λιβυκό και τα νότια παράλια του Ηρακλείου είναι σαρωτική.
Μετά από 15 χμ διαδρομής μέσα στην σκόνη, φτάνεις στο μοναστήρι του Αγίου Νικήτα κι από εκεί αρχίζεις να κατεβαίνεις τα 200 και βάλε σκαλοπάτια που οδηγούν στην ομώνυμη παραλία. Όπως την βλέπεις από ψηλά είναι μία από τις πιο άγρια όμορφες παραλίες της νότιας Κρήτης. Οι βράχοι ορίζουν το σκηνικό, ενώ το βοτσαλάκι και τα βαθιά γαλαζοπράσινα νερά επιβραβεύουν τον κόπο σου να φτάσεις ως εδώ. Μετά το μπάνιο, πας για προσκύνημα στο «θαυματουργό» εκκλησάκι του Άη Νικήτα που είναι φωλιασμένο μέσα στο βράχο από το 1640. Στον περίβολο θα συναντήσεις και πολλούς αποκαμωμένους προσκυνητές να ξαποσταίνουν κάτω από τη δροσιά των δέντρων. Κάνε μια στάση και έπειτα βγες στον πηγαιμό για το μικρό φοινικόδασος (ναι, καλά διάβασες) παίρνοντας τον δρόμο δυτικά της Μονής…