Είναι ένα από τα στολίδια της πόλης, τόσο ο ναός καθαυτός, όσο και η πλατεία στην οποία βρίσκεται. Ήδη από τη Β’ Βυζαντινή περίοδο ήταν ο πιο μεγαλόπρεπος ναός στον Χάνδακα, και αποτελούσε την μητρόπολη της Επισκοπής Κρήτης. Μάλιστα μεταφέρθηκαν σε αυτόν ιερά κειμήλια από τον πρώτο ναό που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Τίτο, στη Γόρτυνα, ανάμεσα στα οποία η κάρα του αγίου και η «θαυματουργή» εικόνα της Παναγίας της Μεσοπαντίτισσας. Έπειτα η ιστορία του ναού ακολουθά την ιστορία της πόλης: οι Βενετοί τον μετατρέπουν σε καθολικό ναό, εγκαθιστούν εδώ τον Λατίνο αρχιεπίσκοπό, λίγο πριν την παράδοση της πόλης στους Οθωμανούς μεταφέρουν τα ιερά κειμήλια στην Βενετία, στο ναό του Αγίου Μάρκου και στο ναό της Σωτηρίας (Della Salute), και στη συνέχεια οι Τούρκοι μετατρέπουν το ναό σε τζαμί, γνωστό ως Βεζίρ Τζαμί. Οι φυσικές καταστροφές (σεισμοί και πυρκαγιές) επίσης κατέστρεψαν το ναό δύο φορές (1557 και 1856). Ο μιναρές που άφησαν πίσω τους οι Τούρκοι κατακτητές κατεδαφίστηκε τη δεκαετία του 1920 ενώ το 1925 άρχισε ξανά να λειτουργεί, αφιερωμένος στον Απόστολο Τίτο. Ο ναός σήμερα έχει σχήμα βασιλικής με τρούλο στη μέση και ένα κωδωνοστάσιο στα νοτιοδυτικά, και η κάρα του αγίου έχει επιστραφεί από την Βενετία. Είτε στο φως της μέρας, είτε το βράδυ με τον ειδικό φωτισμό, εντυπωσιάζει με την πρωτότυπη, περίτεχνη μορφή του, τα βιτρό τζάμια, και τον τρούλο.
Ξέφυγε από τον θόρυβο του κέντρου και χαλάρωσε σε ένα από τα παγκάκια γύρω από το μικρό συντριβάνι δίπλα στο ναό, ή κάτω από τον μεγάλο πλάτανο.