Για χρόνια ολόκληρα τα ερείπια ενός από τους μεγαλύτερους και σπουδαιότερους λατινικούς της πόλης κείτονταν παραμελημένα σε μια άκρη του παραλιακού δρόμου. Κι έπειτα ήρθε η εντυπωσιακή αναστήλωση που χάρισε στο ναό την παλιά μορφή του. Χτίστηκε τα πρώτα χρόνια της βενετσιάνικης κυριαρχίας και ανήκε στο τάγμα των Δομινικανών μοναχών (Domenicani Predicatori). Αν και ο σεισμός του 1508 επέφερε μεγάλες ζημιές, ξαναχτίστηκε και κατά την τουρκοκρατία μετατράπηκε σε τζαμί του Σουλτάνου Ιμπραήμ, με την προσθήκη ενός μιναρέ. Μετά την αναστήλωση ο στόχος ήταν να λειτουργεί επετειακά και να γίνει τόπος διεξαγωγής διαθρησκειακών και διαχριστιανικών συναντήσεων αν και προς το παρόν δεν έχουμε δει σχετική εκδήλωση. Για το κοινό δεν έχει σταθερές μέρες και ώρες που να παραμένει ανοιχτός. Οπότε για να επισκεφτείς το εσωτερικό του είναι καθαρά θέμα τύχης, εκτός και αν βρεθείς στην πόλη την ημερομηνία εορτασμού των αγίων Πέτρου & Παύλου (29 Ιουνίου) που είναι και η μοναδική μέρα κατά την οποία γίνεται λειτουργία στον ναό.