Τούρκικα φέσια και τα «Λιοντάρια» πίσω από κάγκελα: σκηνές καθημερινής ζωής στα τέλη του 19ου αιώνα. Όπως και σήμερα έτσι και τότε ήταν ο «ομφαλός» της πόλης.
Στα «Λιοντάρια» ή Κρήνη του Μοροζίνι, έτρεξε για πρώτη φορά νερό στις 25 Απριλίου του 1628, ανήμερα του πολιούχου των Ενετών, Αγίου Μάρκου. Ήρθε από τις πηγές του Γιούχτα διανύοντας 15 χμ πάνω στο υδραγωγείο του Μοροζίνι που φτιάχτηκε σε χρόνο ρεκόρ: 14 μήνες. Το άγαλμα του Ποσειδώνα στην κορυφή του δεν προφτάσαμε να το δούμε (το πήρε κάποιος σεισμός ή μήπως ανθρώπινο χέρι;). Δεν προφτάσαμε ούτε την τουρκική παρέμβαση που το έκλεισε πίσω από κάγκελα, πρόσθεσε μαρμάρινες κολώνες και μια μαρμάρινη ταινία (στον δεύτερο «όροφο») που με επίχρυσα γράμματα έγραφε «Συντριβάνι Αμπντούλ Μετζίτ».
Μαζί με τους κατακτητές έφυγαν και οι προσθήκες (1900), έμειναν όμως τα σημάδια στα μάρμαρα, σημάδια της ιστορίας της πόλης.