Για χρόνια ζούσες και δημιουργούσες στην Αθήνα. Τι σε έκανε να αποφασίσεις να επιστρέψεις στο νησί;
Δε νιώθω πως επέστρεψα. Απλά ήρθα, ήρθα να γνωρίσω τη καταγωγή μου, αυτός είναι ο βασικός λόγος. Έτσι δημιουργήθηκαν οι συνθήκες. Πρώτα από όλα η δημιουργία της ομάδας. Η ύπαρξη της ήταν καθοριστική για μένα. Πολύ σημαντικό επίσης η ποιότητα των ανθρώπων που την αποτελούν. Ένας άλλος λόγος ήταν η ανάγκη της αλλαγής στη ζωή μου. Μια απόδραση από την Αθήνα.
Ποια η σχέση των Ηρακλειωτών με το θέατρο; Πώς είναι σαν κοινό, είναι δεκτικοί;
Ο κόσμος του Ηρακλείου πάει στο θέατρο πιστεύω. Απόδειξη ότι οι φεστιβαλικές παραστάσεις είναι γεμάτες. Ίσως είναι πιο επιφυλακτικοί και πιο φειδωλοί στις ντόπιες παράγωγες. Κι αυτό πρέπει να προβληματίσει εμάς που ζούμε εδώ και παράγουμε θέατρο εδώ. Πάντως πιστεύω ότι ο κόσμος είναι δεκτικός σε καινούρια πράγματα.
Πόσο μεγάλη πρόκληση ήταν να ανεβάσεις μια πολιτική παράσταση – την οποία όχι μόνο σκηνοθετείς αλλά και πρωταγωνιστείς;
Όταν ξεκίνησα να διαβάζω το «Η Νύχτα Μόλις πριν από τα Δάση» δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι είχα να κάνω με ένα πολιτικό κείμενο. Πιστεύω πως όλα τα σπουδαία έργα είναι και πολιτικά. Με γοητεύει πολύ η γραφή του Κολτές. Διάβασα τη σκέψη του ήρωα του, προσπάθησα να τον καταλάβω, τον ένιωσα και το αγάπησα βαθιά. Οι πολιτικές προεκτάσεις είναι αναπόφευκτες αφού το πολιτικοοικονομικό σύστημα στο οποίο ζούμε επηρεάζει θετικά ή αρνητικά τις τύχες και τις σκέψεις μας, τις σχέσεις λαών και ανθρώπων.
Πόσο επίκαιρα είναι αυτά που πραγματεύεται «Η Νύχτα Μόλις πριν Από τα Δάση;»
Είναι ένα κείμενο που καθρεφτίζει απόλυτα τη σημερινή εικόνα της κοινωνίας μας και του συστήματος στο οποίο στηρίζεται. Ένα σύστημα κατευθυνόμενο που κινείται βάση ενός καλά οργανωμένου σχεδίου και που στοχεύει στην οικονομική εξαθλίωση του ατόμου και τη καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Μιας κοινωνίας-εργοστάσιο όπου όλοι θα πρέπει να δουλεύουμε σκληρά. Στη Ζωή ήρθαμε απλά για να τη ζήσουμε.
Ποια παράσταση έχεις απωθημένο (ή έστω όνειρο) να ανεβάσεις;
Είναι πολύ λίγα τα χρόνια που ασχολούμαι με τη σκηνοθεσία για να έχω προλάβει να έχω απωθημένο να ανεβάσω κάποιο έργο. Δεν ονειρεύομαι κάποια συγκεκριμένη παράσταση, κατά καιρούς μπορεί να σκέφτομαι διάφορα, τελικά όμως επιλέγω αυτό που βρίσκεται πιο κοντά στη καθημερινότητα μου και μου τη θυμίζει.
Στη Ζωή ήρθαμε απλά για να τη ζήσουμε.
Ποιον ή ποιους χώρους της πόλης θα ήθελες να δεις να αξιοποιούνται πολιτιστικά;
Στο Ηράκλειο υπάρχουν πολλοί χώροι-ερείπια που θα μπορούσαν να έχουν πολιτιστική δραστηριότητα. Και θα πρέπει να στοχεύουμε προς τα κει γιατί μόνο με τον πολιτισμό προχωράμε, πράγμα που κοντεύουν να μας κάνουν να το ξεχάσουμε.
Από πού αντλείς τα ερεθίσματα για να δημιουργήσεις;
Αυτό που με κινητοποιεί και με ξεσηκώνει καθορίζεται από το πώς είναι η κάθε μέρα μου και από αυτά που στριμώχνονται στο κεφάλι μου. Άλλωστε πιστεύω πως οι άνθρωποι μ’ αυτό είναι που τα βάζουμε καθημερινά. Αυτό είναι και η ουσία μας. Η κάθε μέρα μας.
Τι σε ανεβάζει και τι σε ρίχνει;
Τι με ανεβάζει; Πολλά… πιο πολύ από όλα ο έρωτας. Και με ρίχνει η απουσία του.
Πες μας το μέρος που επιλέγεις για να «κρυφτείς», να ηρεμήσεις, να «αδειάσεις».
Δεν έχω ένα τέτοιο μέρος. Ποτέ δεν θυμάμαι να είχα. Εκεί όμως που νιώθω προστατευμένος είναι όταν βρίσκομαι με δικούς μου ανθρώπους.
Δώσε μας μια θεατρική ατάκα που σε έχει σημαδέψει, σε έχει αγγίξει περισσότερο.
«Μόνο τώρα υπάρχει. Μόνο αυτό υπήρχε πάντα», η ατάκα που λέει ο Ροντ στο αγαπημένο του λίγο πριν πεθάνει στο «Καθαροί Πια». Κάτι που προσπαθώ να θυμάμαι κάθε πρωί που ξυπνώ, παρόλο που δε το καταφέρνω πάντα.