Το κρασί έχει γεύση, έχει άρωμα, έχει χρώμα. Έχει ακόμα και υφή την οποία αισθανόμαστε καθώς αγγίζει τη γλώσσα και τον ουρανίσκο μας. Γιατί να μην έχει και ήχο; Η Στέλλα Βασιλάκη που ίδρυσε το Μεσάρμι, έναν όμορφο χώρο γευσιγνωσίας στο Χουδέτσι, ήταν η πρώτη που σκέφτηκε να παντρέψει δύο άγνωστους μεταξύ τους κόσμους: τον κόσμο της μουσικής με τον κόσμο του κρασιού. Όλα ξεκίνησαν τον περασμένο Αύγουστο, όταν με παρότρυνση του Ross Daly, η άρτι αφιχθείσα (μετά από μεγάλη οινο-περιπλάνηση στο εξωτερικό) οινολόγος άρχισε να σκαρφίζεται έναν τρόπο που θα μπορούσε να συνδυάσει το κατεξοχήν γνωστικό αντικείμενο της, το κρασί, με το κατεξοχήν γνωστικό αντικείμενο του Λαβύρινθου, τη μουσική.
Πώς θα μπορούσαν τα αρώματα και οι γεύσεις που βρίσκονται σε αρμονία μέσα σε ένα καλό κρασί να μεταφραστούν σε μια εξίσου αρμονική ενορχήστρωση μουσικών οργάνων; Το πείραμα δεν ήταν και τόσο απλό! Η Στέλλα χρειάστηκε να «εκπαιδεύσει» γευσιγνωστικά μια ομάδα μουσικών. Τους έκλεισε τα μάτια, τους έμαθε να αναγνωρίζουν τα αρώματα που περικλείουν τα κρασιά, τους ξύπνησε την «οσφρητική μνήμη». Τους έβαλε να δοκιμάσουν κρασί, να ανακαλύψουν τους γευστικούς του χαρακτήρες με απώτερο σκοπό βέβαια να τους μεταφράσουν σε ήχους!
Μετά από την οσφρητική και γευστική εκπαίδευση, οι πέντε μουσικοί (Ross Daly, Κέλλυ Θωμά, Νίκος Βογιατζάκης, Σοφία Ευκλείδου, Ταξιάρχης Γεωργούλης) μπήκαν στο στούντιο και άρχισαν να ηχογραφούν! Το τσέλο απέδωσε μουσικά τις ταννίνες, η λύρα με παιχνιδιάρικους αυτοσχεδιασμούς απέδωσε τη φρουτώδη γεύση ή την οξύτητα, το τάρχου προστέθηκε για να αποδώσει τον «όγκο», η ηλεκτρική κιθάρα μετάφρασε μελωδικά τη μεταλλική γεύση και πάει λέγοντας.
Κάπως έτσι, έξι εκλεκτά κρασιά του κρητικού αμπελώνα μεταφράστηκαν σε μελωδικούς αυτοσχεδιασμούς, από λύρα, ούτι, τσέλο, κιθάρα, τάρχου. Και εγένετο το πιο πρωτότυπο και ενδιαφέρον σεμινάριο γευσιγνωσίας κρασιού στο νησί!
«Ο Ήχος του Κρασιού»
Στο «Μεσάρμι» τα φώτα χαμηλώνουν. Το πρώτο (λευκό) κρασί σερβίρεται στα ποτήρια, η μουσική αρχίζει και η Στέλλα μοιράζει τις κάρτες με τα μουσικά όργανα και τις κάρτες με τις γευστικές ιδιότητες του κρασιού. Ενώ μυρίζεις και γεύεσαι το κρασί προσπαθείς να το συνδυάσεις με τη μελωδία που ξεχύνεται στον χώρο. Με λίγα λόγια, προσπαθείς να βάλεις τις αισθήσεις σου να συνεργαστούν: η γεύση να «συνομιλήσει» με την ακοή ή κι αντίστροφα. Την ίδια ώρα προσπαθείς να ανακαλέσεις τις οσφρητικές και γευστικές σου μνήμες. Πώς μυρίζει το ξύλο; Η βανίλια; Τι γεύση έχει το μέταλλο; Η ελιά;
Ακούγεται σπαζοκεφαλιά, αλλά είναι άκρως απολαυστικό! Τα κρασιά που πολύ προσεκτικά επέλεξε η Στέλλα μετά από πολλές δοκιμές είναι όλα υπέροχα και ιδιαίτερα. Προέρχονται αποκλειστικά από τον κρητικό αμπελώνα, από διαφορετικά οινοποιεία και περιοχές της Κρήτης, με κυρίαρχες –φυσικά- τις κρητικές ποικιλίες.
«Οι γεύσεις, τα αρώματα, οι χρόνοι, τα χρώματα και όλες οι διεργασίες ωρίμανσης του κρασιού παραπέμπουν άμεσα σε ανάλογα φαινόμενα που βρίσκουμε στη μουσική» ROSS DALY
Το μουσικο-γευστικό ταξίδι συνεχίζεται με άλλο ένα λευκό, τρία κόκκινα και στο τέλος ένα γλυκό κρασί. Κάθε κρασί έχει τη δική του μουσική, τη δική του ενορχήστρωση, το δικό του ρυθμό. Τα λευκά είναι ανάλαφρα και γαργαλιστικά, στα κόκκινα οι ρυθμοί βαραίνουν, στις πιο ιδιαίτερες γευστικά ποικιλίες η μουσική ακούγεται πιο σκερτσόζα, πιο πολυεπίπεδη.
Ακόμα και αν δεν καταφέρεις ποτέ να ανακαλύψεις ποιο μουσικό όργανο απέδωσε μουσικά τη γεύση της… πιπερόριζας στο κρασί που μόλις δοκίμασες, το σίγουρο είναι ότι στο δίωρο που διαρκεί το σεμινάριο θα έχεις περάσει καλά, θα έχεις μάθει να γεύεσαι διαφορετικά το κρασί, και φεύγοντας θα είσαι γεμάτος ωραίες γεύσεις, αρώματα και μουσικές! Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Η δύναμη της «συναισθησίας» και τα μελλοντικά γευσιγνωστικά σχέδια
Λίγο – πολύ, το «πείραμα» της Στέλλας και των μουσικών επιστημονικά λέγεται «συναισθησία». Αντιγράφοντας από τη Wikipedia: «Συναισθησία ονομάζεται η νευρολογική ανάμιξη των αισθήσεων. Ένας άνθρωπος που χαρακτηρίζεται από συναισθησία (συναισθητικός) είναι δυνατό, για παράδειγμα, να «ακούει» τις οσμές, να «βλέπει» τους ήχους και να «μυρίζει» τους ήχους.»
Τώρα το «Μεσάρμι» βρίσκεται σε επαφή για μελλοντική συνεργασία με τον καθηγητή της Οξφόρδης Dr Charles Spence που ασχολείται με το φαινόμενο της «συναισθησίας» και έδειξε ενθουσιασμό και μεγάλο ενδιαφέρον για τον «Ήχο του Κρασιού».
Το τσέλο απέδωσε μουσικά τις ταννίνες, η λύρα με παιχνιδιάρικους αυτοσχεδιασμούς απέδωσε την οξύτητα, η ηλεκτρική κιθάρα μετάφρασε μελωδικά τη μεταλλική γεύση
Η Στέλλα, όπως μας λέει, επέλεξε να επιστρέψει στην Κρήτη μετά από μακρόχρονη περιπλάνηση από το Bordeaux της Γαλλίας, ως την Αμερική, τη Σκωτία, τη Γερμανία, σε μια καλή «οινικά» εποχή για το νησί, καθώς υπάρχει μεγάλη βελτίωση ως προς την οινοποίηση και παράλληλα αναδύεται ο οινοτουρισμός στην Κρήτη, λέξη άγνωστη στα μέρη μας μέχρι χτες.
Ως προς τα επόμενα σχέδια της, είναι το να ασχοληθεί με τη γευσιγνωσία ελαιολάδου και τυριού αλλά και το να φτιάξει ένα αντίστοιχο μουσικο-γευσιγνωστικό σεμινάριο που όμως δεν θα βασίζεται σε συγκεκριμένες ετικέτες κρασιών αλλά θα εστιάζει στις κρητικές ποικιλίες και στο πώς η γεύση τους αλλάζει από περιοχή σε περιοχή και από παραγωγό σε παραγωγό. Αυτό, θα το γευτούμε –και θα το ακούσουμε- αν όλα πάνε καλά, του χρόνου τέτοιο καιρό. Προς το παρόν, ο «Ήχος του Κρασιού» πραγματοποιείται κάθε Παρασκευή και Σάββατο, ενώ επίσης κάθε Παρασκευή ή Σάββατο, πιο αργά, πραγματοποιείται ένα άλλο, ακόμα πιο «παρεΐστικο» γευσιγνωστικό σεμινάριο, το «Δείπνο με Φίλους» κατά το οποίο οι «φίλοι» ανακαλύπτουν τις γεύσεις του κρασιού και μαθαίνουν να τις συνδυάζουν και με φαγητό.
Ανυπομονούμε να ζήσουμε και αυτή την εμπειρία! ;-)