Ο Χρήστος είναι ένα μείγμα ΥπερΚοπελιού και ΥπερΚουζουλάδας. Αν οι επιστήμονες έβρισκαν τρόπο να παράγουν ρεύμα από την ενέργεια του, θα είχαμε λύσει το ενεργειακό μας πρόβλημα!
- Χρήστο πες μου μια ιστορία να γράψω για σένα.
- Θέλεις να σου πω για τότε... ή τότε... ή όταν... ή μήπως εκείνη τη φορά που... α! υπάρχει και η άλλη ιστορία που...
- Εντάξει, εντάξει, φτάνει! Διάλεξε μια ιστορία από τα βουνά για να μου ταιριάζει και με τη φωτογραφία, τον σταματώ απότομα γιατί αυτό μπορεί να πάρει ώρα!
Την ιστορία που σας παραθέτω, την ονόμασε "Πέντε πόντους απ’ το κώλο μας κι όπου θέλει ας μπει…"
"Στα χρόνια της απόλυτης πώρωσης στο κάθετο κόσμο (αναρρίχηση), τίποτε δεν μας σταμάταγε. Εκείνη την ημέρα έβρεχε ασταμάτητα αλλά μερικές σταγόνες δεν ήταν η κατάλληλη αιτία στα εφηβικά μας μυαλά ώστε να μην σκαρφαλώσουμε. Αν περιμένουμε να σταματήσει να βρέχει για να σκαρφαλώσουμε, θα φτάσουμε στο καλοκαίρι… είπα με απόλυτη υπερ-σιγουριά για τις δυνατότητες μου και σκέφτηκα να σκαρφαλώσω σε ένα αρνητικό ντουβάρι ώστε να μην μας πιάνει η βροχή. Στη βάση της διαδρομής που είναι επάνω στο κεντρικό δρόμο για Θέρισο, υπήρχε (και υπάρχει ακόμα) ένα μικρό εικονοστάσι. Φυσικά και πάτησα πάνω του για να προωθηθώ λίγο ψηλότερα, τσακ μια κίνηση, δυο, φτάνω στη πρώτη ασφάλεια τρία μέτρα από το έδαφος. Βάζω το σχοινί στα δόντια για να κλιπάρω και την στιγμή αυτή θα νιώσω το αριστερό μου πόδι που κρατούσε όλο το βάρος μου να γλιστρά ανεπανόρθωτα, καθώς η τρύπα που το είχα βάλει ήταν γεμάτη νερό της βροχής… Στα ελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου που διαρκούσε η πτώ(η)ση ήμουν έτοιμος να νιώσω άλλη μια κακή υποδοχή από το βρεγμένο έδαφος που καραδοκούσε με λαχτάρα, όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια…
Θέλοντας να τιμωρήσει την άθεη και ασεβή συμπεριφορά μου με έβαλε να κάνω μια ανώμαλη σταύρωση… επάνω στο σταυρό από το εικονοστάσι, ο οποίος κάρφωσε πέντε πόντους από το κώλο μου, χωρίς άσχημες ευτυχώς συνέπειες στον ανδρισμό μου…"
Κάμποσα χρόνια αργότερα, εγώ μπορώ μονάχα να βεβαιώσω ότι ο Χρήστος δεν πτοήθηκε καθόλου από πτώσεις σαν και αυτή...
Κείμενο: Αντρέας Μπροκαλάκης και (βεβαίως) Χρήστος Πατεράκης
Φωτό: Nek Pogas